Tradisjonen og Jesu ættetavler

Eg er fortsatt ein protestant på veg mot aust. Enno er eg i krattskogen der eg prøver å finne veg. Nett no vasar eg i kvist og kvast der noko er «Skrifta åleine» og noko er «Tradisjonen» og noko er «tradisjonar» og noko er «meg åleine.» Av og til ser eg ein opning, så tetnar det til att.

I morges opna det seg ein veg vidare. Eg satt og las om Ireneus av Lyon, det åndelege barnebarnet til ap. Johannes. Ireneus var «son» av Polykarp. Polykarp var «son» av Johannes. Johannes var «son» av Jesus. Det er vel dette som er utgangspunktet for den såkalla suksesjonen. Då med eitt slo det meg, dette minna meg på noko anna eg har lese: Jesu ættetavler. Desse gørrkjedelege oppramsingane som både Matteus og Lukas brukar ganske mykje plass på.

Kvifor? Kva interesse har eg, ein norrøn heidningekristen, av å vite at Jojakin fekk Sjeatiel, Sjeatiel fekk Serubabel, Serubabel fekk Abiud … osb. ein gong for 2500 år sidan.

NT byrjar med Jesu ættetavle. Det er som Matteus vil seie: Sjå her, her har du den lange linja! Kan det ha med suksesjonen å gjere? Den ubrutte linja heilt frå Adam av, den fyrste profet som skulle bringe Guds ord vidare til sine etterkomarar, gjennom ei «gørrkjedeleg» rekkje av bodberarar. Tilslutt skulle rekkja nå sitt høgdepunkt i Kristus, bodskapen sjølve.

Og når Kristus kom, peikte han alltid til profetane, for å prove at han var den sanne Messias. Han sa aldri: Sjå mine under og karisma, høyr min autoritet. Bramma aldri av sitt intellekt og vidd. Han sa berre: Kva seier lova, kva les du der? Trudde de Moses, trudde de meg! Han seier det i klar tekst: Eg talar ikkje ut frå meg sjølve, men berre det eg har høyrt hos Faderen. Joh. 8. Mest tydeleg kjem dette fram når han vil forklare kva som hadde skjedd i Jerusalem påskedagane, då han legg ut alle skriftene for dei to fortørna læresveinar som gjekk til Emmaus.

Så overgav han bodskapen vidare til Johannes & co (utan forkleining av Peter), som gav den vidare til Poykarp, som gav den vidare til Ireneus…! Og vi sit med skatten, funklande vakker, enno. I leirkar, framleis.

Ireneus av Lyon, tredje generasjon apostel, skriv visst mykje om suksesjonen. Har nokon tekstar som stadfestar det?

Nye redaktørens programerklæring

Eg har fått det ærefulle oppdraget å overta redaktør-ansvaret for den nordisk-katolske bloggen etter Roy-Olav Øien. Som om ikkje det var nok, har eg også vorte utnemnd som redaktør for det nystarta nordisk-katolske kyrkjebladet, avd. Bergen (somme går med tankar om eit landsdekkjande blad, men lat oss ikkje gapa over for mykje på ein gong). Sistnemnde skal etter redaksjonens plan sjå dagens ljos i januar, og vil vera bygt over same leist som «krinsbladet» i Ålesund (send meg gjerne innspel om bladet).

For dei som ikkje kjenner meg heiter eg Øystein Lid, er journalist, litteraturvitar, tobarnsfar og prøver å leva ut livet som ortodoks kristen i den nordisk-katolske konteksten.

Redaktørskiftet i bloggosfæren tyder reint praktisk at dei som ikkje har eigen WordPress-konto kan senda innlegg til meg for publisering (oysteinlid -alfakrøll- gmail dått com). Eg gjer merksam på at det er heilt gratis å få sin eigen wordpress-konto, og dei av våre medlemer som gjer det kan dermed publisera fritt fram. Mitt ynskje er at flest mogeleg kan vera med og bidra til bloggen. Frå medlemer i DNKK vil det ikkje vera noko form for innhaldsmessig sensur frå mi side. Dersom personar i krinsen rundt DNKK som ikkje direkte er medlemer har lyst å bidra med noko, skal eg vera open for det, men me held på retten til å lesa gjennom og føreslå endringar dersom det skulle vera naudsynt.

Denne bloggen vert så god som bidragsytarane gjer han. Eg tenkjer at det har vore veldig mykje bra og interessant og utfordrande som har vore skrive om her, ikkje minst gjennom lange debattar. Eg har lyst å vidareføra denne tradisjonen, men samtidig oppfordra folk som sit på gode tekstar om å ikkje halda dei tilbake. Kvar sundag vert det halde preiker i kyrkjene våre rundt om i landet (her finst det sikkert nokre manuskript, bortsett frå dei som har den underlege gåva og kunna halda ein samanhengande tale utan skriftleg førelegg). Gjenbruk av tekstar til blad som Liv og Lære, og anna undervisningsmateriale – me har folk som skriv på doktorgrader i blant våre medlemer. Eg ser føre meg at dersom me berre kan ta i bruk ein brøkdel av alt dette, så kan dette verta veldig bra.

På ein blogg egnar det seg godt med det korte og slagkraftige, av og til det dagsaktuelle, men det skal vera rom for å tenkja lange, samanhengande tankerekkjer også. For eigen del saknar eg fleire personlege tekstar. Skriv kort om kvifor du vart dregen i gamalkatolsk/ ortodoks retning. Skriv om kva det gjorde med deg å ta til å be tidebøner. Kva åndelege sanningar oppdaga du i løpet av prosessen? Kva bøker gjorde reisa lettare?

Denne bloggen er kanskje det største opne vindauget DNKK har mot samtida. Dette er ei av våre største misjonsmarker. Det er mange som les denne bloggen som aldri har sett sin fot innanfor nokre av våre kyrkjedører. Eg vil oppfordra alle til å bruka denne sjansen.

Nett no les eg boka «Keltiske bønner», og avsluttar med ei gamal bøn frå den tradisjonen som fyrst førte kristendommen hit til landet:

Mi hand er trøytt av å skriva.
Eg held ikkje fjørpennen støtt meir.
Den kjenslevare spissen spyttar sin
mørke, blå straum. Orda som vert
forma på arket er hakkete og ujamne.

Herre, lat det vera din visdom, ikkje
min dårskap, som passerer min arm og
hand. Lat dine ord ta form på arket,
for når eg er trufast mot det du dikterer,
er mi hand stø og sterk.

Lat meg aldri skriva ord som er harde
eller verdslege. Lat dine uvurderlege
juvelar skina på desse arka.

Bøn og kyrkje

Det er meininglaust for meg å gå til kyrkjes dersom eg ikkje er kontinuerleg i bøn. Og det er meiningslaus for meg å be dersom eg ikkje har del i liturgien og sakramenta. Det er inga kyrkje utan bøn og inga bøn utan kyrkja.

Eldste Aimilianos, i verda kjent som Alexandros Vapheides, 1934 –

De nye eller de gamle hjemmesidene?

Som noen kanskje har merket seg, har Den nordisk-katolske kirkes hjemmesider endret utseende. Nå er det jo slik at vi er en konservativ kirke, så det er ikke sikkert alle liker forandringene. Derfor får dere nå muligheten til å stemme over hvilken hjemmeside dere liker best – den gamle, den nye eller noe helt annerledes.

Slik ser de to kandidatene ut (trykk på bildene for større utgave):